Monday, September 9, 2013

ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದರೇನು ..?

" ಐ ಮಿಸ್ ಯು ಟೂ ಮಚ್... " ಮೊನ್ನೆ ಒಂದು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮೂಡಿ ಬಂತು. ನಂಬರು ಕೊಂಚ ಪರಿಚಿತವೇ. ರಿಡೈಲ್ ತಿರುಗಿಸಿದೆ. " ಹೈ ಸ್ಯಾಂ... ಎಲ್ಲಿದ್ಡಿ. ಮಿಸ್ಸಿಂಗ್ ಯೂ ರಿಯಲಿ..." ದೂರದೂರಿನ ಗೆಳತಿ ವಿಹಾರದ ತಾಣವೊಂದರಿಂದ ಕರೆ ನೀಡಿದ್ದಳು. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಪುಣ್ಯವಂತ. ತುಂಬ ಸಂತೋಷದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೆನಪಾಗಿದೆ. " ಹ್ಯಾವ್ ಎ ನೈಸ್ ಡೇ... ನೀರಿಗಿಳಿಯುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಗಂಡನ್ನ ತುಂಬಾ ಗೋಳು ಹೊಯ್ಕೋಬೇಡಾ. " ಎನ್ನುತ್ತಾ ಮೇಲ್ ಕೀ ಹಿಂಡಿದೆ. ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವಾ..? ಕೆಲವರಿಗಂತೂ ಈ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೊ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವಾಗಲೂ ಐ ಮಿಸ್ ಯು ಅಂತಾ ಒಂದು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು ತೂರಿ ಬಿಟ್ಟು ಮಲಗಿ ಬಿಡೋದು.
      ಅರೇ ಮಲಗುವಾಗಲೂ ಬೇಕು ಅಂತಾದರೆ, ನೆನಪಾದರೆ ಅದು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಂತಲ್ಲ. ಅಥವಾ ನಿನಗೆ ಆಕೆಯ ನೆನಪಾದಾಗೆಲ್ಲ ಮಿಸ್ ಅಂತನ್ನಿಸುತ್ತೆ ಅಂತಾದರೆ ಅದೂ ಮಿಸ್ ಅಂತಲ್ಲಪ್ಪ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದರೆ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಅದ್ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥ್ವಾಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದಾಗೆಲ್ಲ ನೆನಪಾದಾಗೆಲ್ಲ ಆಕೆಯೋ ಅವನೋ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದು ಒಂದು ಮಿಸ್ಸೇ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಅದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿರೋದು. ತುಂಬಾ ಹೇಳ ಬೇಕಿಲ್ಲದಿದ್ಹರೂ " ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಐ ಮಿಸ್ ಯು ಯಾರ್.." ಎಂದೋ ಅಥವಾ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು ತೂರಿ ಬಿಟ್ಟು " ಮಿಸ್ಸಿಂಗ್ ಯು ರಿಯಲ್ಲಿ... ಲಾಸ್ಟಿಂಗ್ ಲಾಟ್ ಆಫ್ " ಎಂದು ಬಿಡೋದು ನಿಜಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ಅಥವಾ ನಮಗೆ ಅವರ ಮೇಲಿನ ತುಂಬು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಿದಂತೆನ್ನಿಸುತ್ತಾ ? ಇಲ್ಲ ಅದೊಂದು ಗೀಳಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆಯಾ...? ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಮಿಸ್ಸುಗಳು ಅಂತಾ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಲುವವರೆ ಉತ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ.
       ತುಂಬು ಆತ್ಮೀಯ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ತೀವೃವಾಗಿ ಜೊತೆಗಾರರನ್ನು ಅಥವಾ ಜೊತೆಗಾತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಈ ಸಂತೋಷದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದೆನ್ನಿಸುವಾಗ, ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಅವರನ್ನು ನೆನೆದರೆ ಅದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದವನ್ನೂ, ಅರಿಯದೇ ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಉಕ್ಕಿಸುತ್ತಾ ಮುದವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದು ಯೆಸ್... ರಿಯಲಿ ಐ ಮಿಸ್ ಯು... ಅನ್ನಬಹುದೇನೋ. ಅಸಲಿಗೆ ಹೀಗೆ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋದ್ಯಾಕೆ ? ಅದೂ ಕೇವಲ ಫ್ರೆಂಡ್ಸನ್ನ ತುಂಬು ಸ್ನೇಹಿತೆಯನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವವರನ್ನ ಮಾತ್ರ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೋತಿವಲ್ಲ. ಉಳಿದವರೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ  ಈ ಲಿಸ್ಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರ್ತಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದೂರಿನ ಅಂಕಲ್ಲು... ಹಳೆಯ ಮೇಸ್ಟ್ರೂ... ಹೋದ ವರ್ಷ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ಫರಾದ ಕ್ಲೋಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ... ಇನ್ಯಾರೋ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಸ್ತರು... ಆಚೆ ಕಡೆಯ ರಸ್ತೆಯ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ವಂದನಾ ಮಾಮಿ... ಆವತ್ತು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ಡಂತೆ ಮನೆಯವರಿಗೆಲ್ಲ ಔತಣ ನೀಡಿ ನಿಜಕ್ಕೊ ಖುಷಿ ಪಡಿಸಿದ್ದ ಮಾವ... ಇವರೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಒಂದು ಸಲವಾದರೂ ನಮಗೆ ಮಿಸ್ ಅನ್ನಿಸೋಲ್ಲ
           ಅಷ್ಟೇಕೆ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದ ಕನಿಷ್ಟ ಇಪ್ಪತ್ತು ವಸಂತಗಳನ್ನಾದರೂ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಕಳೆದ ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮ ಅಕ್ಕಂದಿರನ್ನು ಯಾಕೆ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೋಳ್ಳಲ್ಲ... ಅದ್ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬೆಳೆಸಿ ಪಡಬಾರದ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಅಮ್ಮನ್ನ .. ನಮಲ್ಲೊಂದು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ದೇಹಕ್ಕೊಂದು ತುಂಬು ತಾಕತ್ತನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಯಾಕೆ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲ್ಲ...? ಎಂದಾದರೂ ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಿಗೋ ಅಪ್ಪನಿಗೋ... ತುಂಬಾ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿಗೋ " ಐ ಮಿಸ್ ಯು ರಿಯಲ್ಲಿ ..." ಎಂದು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದು ಇದೆಯಾ..? ಇದೆ ಎಂದಾದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಮೆಸೇಜು ಪಡೆದಾತ ತುಂಬಾ ಪುಣ್ಯವಂತ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರು ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ತರಹದವರು " ಸೆಂಡ್ " ಎಂದು ಕೀ ಕುಟ್ಟಿರಬಹುದು ಅಷ್ಟೆ.
        ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸಲ್ವಾ... ನಮ್ಮದೇ ರಕ್ತಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮದೇ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನಾವ್ಯಾವತ್ತೂ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೊದೇ ಇಲ್ಲ. ಇವನಿಗೆ ಅದೇ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಪರಿಚಯವಾದ ತುಂಡು ಮಿಡಿಯ ಹುಡುಗಿಯದೇ ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಧ್ಯಾನ... ಮೊನ್ನೆಯಷ್ಟೆ ಪರಿಚಯವಾಗಿ ಕೈಗೊಂದಿಷ್ಟು ಹೂವಿನೆಸಳು ಸೇರಿಸಿದ ಬೊಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟು, ಕೈಗೊಂದು ಗ್ರೀಟಿಂಗ್ಸು ಕೊಟ್ಟು " ಸೊ ನೈಸ್ ಆಫ್ ಯು " ಎಂದುಬಿಟ್ಟ ಆ ಪಡ್ಡೆಯ ಕೆದರಿದ ಕೂದಲಿನ ಹಳೆಯ ಜೀನ್ಸ್‌ನ ರಂಗೇ... ಮನದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾನ್ವಾಸ್ ಬರೆದು ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಿದೆ ಹುಡುಗಿಯ ಮನದಲ್ಲಿ. ಯಾಕ್ಹೀಗೆ...? ಮನಸ್ಸು ತನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಾಗ  ಇಷ್ಟವಾಗೋ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತದೋ ಆಗ ಆಗೋದೇ ಹೀಗೆ.
          ಹದಿವಯಸ್ಸಿನ ರಂಗು ರಂಗೇರುವ ಕಾಲಕ್ಕೆ ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನದಲ್ಲಿ ಹೃದಯಗಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸಿನದೋ ಪ್ರೀತಿಯದ್ದೋ ಮೊರೆತ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಕೇಳಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಲೂ ಅದೇ ಧ್ಯಾನ. ಹೀಗಾಗುವುದರಿಂದಲೇ ಇದ್ಡಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ " ಮಿಸ್ " ಎನ್ನಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. " ಡು ಯು ರಿಯಲಿ ಮಿಸ್ ಮಿ... ? " ಎಂದು ಮೇಲಿಂದ ಕೇಳೋದು ಬೇರೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಆ ಹುಡುಗ " ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಕಣೆ... ನಂಗೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾದ್ರೆ ನಿದ್ರೆ ಊಟ ಯಾವುದೂ ಸೇರ್ತಾನೆ ಇಲ್ಲ... ಟಿ.ವಿ. ನೋಡ್ತಾನೂ ನಿನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೋಳ್ತಿನಿ ಗೊತ್ತಾ" ಎಂದು ಗೋಗರೆಯುತ್ತಾ ಹಲಬುತ್ತಾನೆ. ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹರ್ಭಜನ್‌ಗಿಂತಲೂ ಕೊಂಚ ಜಾಸ್ತಿನೇ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸ್ಪಿನ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನೆತ್ತಿ ಮಾಸು ಹಾರದ, ಬ್ರಾ ಸೈಜು ಅಳತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಕ್ಕೆ ಬರದ ಹುಡುಗಿ ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಕ್ಲೀನ್ ಬೋಲ್ಡ್. ಆಚೀಚೆ ಸರಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಆಕೆಗಿನ್ನೂ ತಿಂಗಳು ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬರುತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾಡ್ ತಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಧಾವಂತದ ಕನ್ಪ್ಯೂಸ್ ಸ್ಟೇಟ್‌ನವಳು ಆಕೆ. ಅವಳೂ ಬೇರೆನೂ ಹುಡುಗನಷ್ಟು ನಾಚಿಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಸಲೀಸಾಗಿ ಬೇರೇನೂ ಹೇಳಲು ಆಗದಿದ್ದರೂ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ " ಐ ಟೂ " ಎಂದು ಉಸುರಿ ಸೇರಿ ಬಿಡುತ್ತಾಳೆ.
        ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಗೋ ಮಿಸ್ಸಿಂಗು ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಮಿಸ್ ಆಗುವವರೆಗೂ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕೊಂಚ ಯೋಚಿಸಿ. ನಿದ್ರೆ ಊಟ ಬೇಡವಾದ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕಕ್ಕಸಿಗೆ ಅರ್ಜೆಂಟು ಆದ್ರೆ ತಡೆಯೋ ತಾಕತ್ತಿದೆಯಾ. " ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಕಕ್ಕಸಿಗೆ ಹೋಗೋದನ್ನೆ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೆ ಕಣೆ... ಐ ಮಿಸ್ ಯು " ಎಂದ್ಯಾವನಾದ್ರೂ ಹೇಳಲಿ ನೋಡೋಣ... ಅಥವಾ ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋದು ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೆ ಹಲ್ಲುಜ್ಜೋದು ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೆ  ಆಗೆಲ್ಲ " ಐ ಮಿಸ್ ಯು " ಅನ್ನಲಿ ನೋಡೋಣ. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಕಾಸಿಗೊಮ್ಮೆ ಕೊಸರಿಗೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿಯಾಗೋ ಅನ್ನಿಸೋ ಮೊಮೆ೦ಟಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಮಿಸ್ಸಿಂಗು ಅಂತಾರಲ್ಲ ಈಗ ಹೇಳಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದು ಮಿಸ್ಸಿಂಗು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಾ... ?
        ಅದೇ ಒಮ್ಮೆ ತಪ್ಪದೇ ನಿಮ್ಮ ರಿಸಲ್ಟ್ ಬಂದಾಗ್ಲೋ ಅಥವಾ ಯಾವುದಾದರು ಸಣ್ಣ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದಾಗಲಾದರೂ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ " ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು ಪಪ್ಪ. ನಾನು ಸ್ಟೇಜ್ ಮೇಲಿದ್ದಾಗ ರಿಯಲಿ ಐ ಮಿಸ್ಡ್ ಯು... " ಎಂದು ಬಿಡಿ. ಅಷ್ಟು ಸಾಕು ಆ ಹಿರಿಯ ಜೀವಕ್ಕೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡ ಮಿಸ್ಸಿಂಗು ಆಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇ. ಪುಟ್ಟ ತಂಗಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ " ಚಿಕ್ಕ ಪಾರ್ಟಿಲಿ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಮನೇಲಿ ಇದೇನೆ... ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತಮ್ಮ. ಐಸ್ ಕ್ರೀ೦ ಅಂದ್ರೆ ನಿಂಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಅನ್ನಿಸಿ ನೆನಪಾಯಿತು. ಮಿಸ್ಸಿಂಗ್ ಯು " ಅಂದು ನೋಡಿ.. ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಿಸ್ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರರ್ಥ ಪ್ರೀತಿಸುವವರೂ ಹುಡುಗರೂ ಹದಿ ವಯಸಿನವರೂ ಮಿಸ್ಸ್ ಮಾಡಿಕೋಬಾರದು ಅಂತಲ್ಲವಾದರೂ ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾವು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಿರೋದಾದರೂ ಏನು ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕಲ್ವಾ ?
      ನಿಜಕ್ಕೂ ನನಗೊಂದು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸೋ ಅಥವಾ ನೇರ ಕರೆಯೊ ಮಾತಾಡಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ. ಈ ರೀತಿ ಮಾತಾಡಿದಾಗ ನಾನೂ ನಿಜಕ್ಕೂ ಕೆಲವಾದರೂ ಓದುಗರನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಸುಳ್ಲಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಎಷ್ಟೆ ಬರೆದರೂ ಎಷ್ಟೆ ಓದಿದರೂ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಇದೆ ಎಂದು ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುತ್ತದಲ್ಲ... ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅರೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಛೇ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದಲ್ಲ... ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮಿಸ್ ಬೇಕಾ ?


Saturday, September 7, 2013

ಏಕಾಂತ ಎನ್ನುವ ಪರಮ ಸುಖ .... !!!

      ನಿಜಕ್ಕೂ ಮನುಶ್ಯನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಿಗುವ ಪ್ರಶಸ್ತ ಏಕಾಂತ ಸ್ಥಳವೆಂದರೆ ಒಂದು ಬಾತ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ... ಎರಡನೆಯದ್ದು ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ... ಬೃಹತ್ ಯೋಚನೆಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದ್ಭುತ ಐಡಿಯಾಗಳು ಹೊಳೆಯುವುದೇ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಅದೂ ಈ ಇರುಕಾದ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟು ಎನ್ನುವ ಮೂರು ಬೈ ನಾಲ್ಕರ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಎಂದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ದಿನದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಅಥವಾ ಎರಡು ಬಾರಿ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳು ಏನೇನೆಲ್ಲಾ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಕ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಎನ್ನೋದು ಅನುಭವಿಸಿದವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಮನೆಯಲ್ಲೊಂದು ಸಂಗೀತ ಸಾಧನ ಟೇಪ್.. ಸಿ.ಡಿ.ಪ್ಲೇಯರಿದ್ದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಕೇಳುವ ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಹಾಡುಗಳ ಒಂದು ಸಂಗ್ರಹ ಬಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದರ ಮಜವೇ ಬೇರೆ.
        ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಸರಕ್ಕನೆ ಬಂದು ಅಡರಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಮ... ಕುಡಿತ... ದೂರವಾಣಿಲಿ ಸಂಭಾಷಿಸುವಂತಹ ವ್ಯಸನಗಳು ಮನುಶ್ಯನಿಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆ ಏಕಾಂತದ ಅನುಭವವೇ ಅದ್ಭುತ. ಎಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸಗಳು... ಐಡಿಯಾಗಳು... ಅಛೀವ್‌ಮೆಂಟುಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಅಪರೂಪದ ಎಲಿಮೆಂಟುಗಳ ವಿವರಗಳು.. ಅಷ್ಟೇಕೆ ಕಟ್ಟಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಬರುವಾಗ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.. ಹೇಗಿದ್ದರೇನು ಎಂದುಕೊಂಡು ನೇರಾ ನೇರ ನಗ್ನ ಮುನಿಯಂತೆ ಬಾತ್ ರೂಮಿನಿಂದ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಟವಲ್ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಈಚೆಗೆ ಬಂದೂ ಬಿಡುವ ಖಯಾಲಿ ಬಹುಶ: ಏಕಾಂತದಲ್ಲಲ್ಲದೇ ಬೇರೆಯ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ...? ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿರುವುದೂ ಅಲ್ಲದೇ... ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಮಾತೇ ಆಡದೇ ನಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ಗುನುಗುನಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ... ಸುಮ್ಮನೇ ಚಾಚಿದ ಕಾಲು ಸರಿಸದೆ.. ಉರಿಯುವ ಬಲ್ಬು... ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಟಿ.ವಿ. ಉಹೂಂ.. ಯಾವೆಂದರೆ ಯಾವೂದೂ ಕೂಡಾ ಬದಲಿಸದೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು ಬಿಡುವ... ಇದ್ದ ಇಷ್ಟೆ ಹಳೆಯ ಸಾರು.. ಬ್ರೆಡ್ಡು.. ನಿನ್ನೆಯ ರೋಟಿ.. ಎಲ್ಲ ಓ..ಕೆ.. ಆದರೆ ಈ ಅದ್ಬುತ ಏಕಾಂತವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಸು ನಮಗಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ. ಅಂತಹದ್ದೊಂದು ಏಕಾಂತಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತೇನೆ. ತೀರ ಟೆಲಿಫೋನ್ ಲೈನಗಳನ್ನು ತೆಗೆದಿಟ್ಟು ಕಂಪ್ಯೂಟರಿನಲ್ಲಿರುವ ಆಶಾಳಿಗೆ ಜೀವ ಕೊಟ್ಟು, ಸಣ್ಣಗೆ ಆಕೆ " ಲಗ ಜಾ ಗಲೇ ಕೆ ಫೀರ್ ಯೆ ಹಸಿ ರಾತ್ ಹೋನ ಹೋ..." ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಜೀವ ಕಂಪಿಸಿಬಿಡಬೇಕು. ಹಾಗೇ ಅನಾಮತ್ತು ಆರು ದಿನ ಒಂದೇ ಒಂದು ಹೊರಗಿನ ಜೀವಿಯ ಸಂಪರ್ಕವೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಬದುಕಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಕೇವಲ ಎಕ್ಸ್‌ಫೆರಿಮೆಂಟು ಎಂದು.

         ಬಹುಶ: ೧೯೯೮ ನವೆಂಬರ್ ಮಧ್ಯಭಾಗವಿರಬೇಕು. ನಾನು ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಿಂದ ಪಯಣಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಸರಿ ಸುಮಾರು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಒಂದೂವರೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಲಗಿದ್ದವರು ಅಲ್ಲೆ ಮಗುಚಿ ಬೀಳುವಂತೆ ಡ್ರೈವರು ಬ್ರೇಕಿಸಿದ. ಸರಿಯಾಗಿ ಹರಿಹರ ದಾಟಿ ರಾಣೆಬೆನ್ನೂರು ಕಡೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಆಕ್ಸಿಡೆಂಟ್ ಅದು. ಮುಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಲಾರಿ ಮತ್ತು ಬೇರೊಂದು ಬಸ್ಸಿನ ನಡುವೆ ನುಜ್ಜುಗುಜ್ಜಾಗಿದ್ದ ಮಾರುತಿ ವ್ಯಾನಿನಿಂದ ಅರೆ ಜೀವಗಳು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ತೀರ ಕತ್ತಲಿನ ಅಪರಾತ್ರಿ. ದೇಹವೊಂದು ಈಚೆಗೆ ಬಂದು, ಬರೀ ಕೈ ಮಾತ್ರ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಲುಗಾಡುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಭೀಕರತೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತ್ತು. ಬಹುಶ: ಯಾರೆಂದರೆ ಯಾರೂ ಬದುಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಡ್ರೈವರ್ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ತಲೆ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆ ಅಫಘಾತಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಬಸ್ಸಿಗೂ ಏನೆಂದರೆ ಏನೂ ಸಂಬಂಧವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಕೊಟ್ಟಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ಚಾಲಕ ಸರಕ್ಕನೇ ಬ್ರೇಕ್ ತುಳಿದಿದ್ದ. ಸೀಟಿನ ಕೆಳಗೆ ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಾನು ಆ ವೇಗಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧನಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲು ಅಲ್ಲೇ ಇತ್ತು ದೇಹ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಿತು. ಪಾದ ಕದಲಿಸಲಾಗದಂತೆ ಲಗೇಜು ಇದ್ದುದರಿಂದಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಹೊರಳಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತು.

     ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಏಟಾಗಿದ್ದವು. ಅಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಗಾಯಗಳೇನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಫ್ರಾಕ್ಚರ್ ಆಗಿದೆಯಾ ಎಂದು ಅನುಮಾನ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದು ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಊದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೂಡಲೇ ಶೂ ತೆಗೆದು ನೀಟಾಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಸಾಕ್ಸ್ ಹಾಕಿ ಕಟ್ಟಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಊದಿಕೊಳ್ಳದಂತೆಯೂ, ಅಲುಗಾಡದಂತೆಯೂ ಬಿಗಿದು ಬೆಳಗಿನವರೆಗೆ ಹಾಗೇ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟೆ. ಊರಿಗೆ ತಲುಪಿದವನೇ ಇಳಿದು ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಲೈಟು ಕಂಭಕ್ಕೊರಗಿ ನಿಂತು ಆಟೋ ಕರೆದು ಅವನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಾಗ ಆ ಆದ್ಭುತ ಐಡಿಯಾ ಹೊಳೆದಿದ್ದು. ಕೂಡಲೇ ಆಟೋದವನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರುವಂತೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್‌ಗೆ ಹೋಗಿ ಎಕ್ಸರೇ ತೆಗೆಸಿದರೆ, ಸದ್ಯ ಮೂಳೆ ಮೂರಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಿರುಕೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

          ಆದರೆ ಹೊರಳಿದ ರಭಸಕ್ಕೆ ನರಗಳು ತಿರುಚಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಹಾಗಾಗಿ ಒಂದು ವಾರ ಬೆಡ್ ರೆಸ್ಟ್ ಎಂದು ಬ್ಯಾಂಡೇಜು ಬಿಗಿದು ನನ್ನನ್ನು ಮೂಟೆಯಂತೆ ಆಟೋಗೆ ತುಂಬಿಸಿದರು. ಡ್ರೈವರ್ ಸಹಾಯ ಪಡೆದು ಆರು ದಿನಕ್ಕಾಗುವಷ್ಟು ಹಾಲಿನ ಪುಡಿ... ಮೊಟ್ಟೆ... ಬ್ರೆಡ್ಡು... ವೆಜಿಟೇಬಲ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ನಡೆದು ಹೋದವನ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಾಗಿ ಪೇಪರು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಮಾತ್ರ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅನಾಮತ್ತು ಆರು ದಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯದೆ ಹೊರಕ್ಕೆ ಹೋಗದೆ... ಸ್ನಾನ... ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟು. ತಿಂಡಿ.. ಪೇಪರು..ಟಿ.ವಿ. ಸಿ.ಡಿ.ಯಲ್ಲಿ ಕಿಶೋರನ ಹಾಡು... ಕಣ್ತುಂಬಾ ನಿದ್ದೆ. ರಾತ್ರಿಗೆ ಫ್ರಿಜ್ಜಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಬಿಯರು....

       ಅಷ್ಟೆ... ಹಾಗೆ ಕಳೆದ ತೀರ ಆರನೆಯ ದಿನ ಸಂಜೆ ಬೆಲ್ ಆಯಿತು. ದಿನಾಲು ಲೈಟು ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಪೇಪರು ಕಾಣೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಮನುಶ್ಯ ಯಾಕೆ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸ್ನೇಹಿತ ಬಂದು ಬೆಲ್ ಬಾರಿಸಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನ ಏಕಾಂತ ವಾಸ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತ್ತು. ಕಾಲು ಸುಮಾರಾಗಿ ವಾಸಿಯಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಇನ್ನೂ ಊರಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವನೇ ಮುಂದೆ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಆದರೆ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಕಳೆದು ಹೋದ ಆ ಆರು ದಿನಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬಂಟಿತನದ ಮುಕ್ತತೆಗೊಂದು ಅರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸಿದ್ದವೆಂದರೂ ಸರಿನೇ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮಾಮೂಲಿನಂತೆ ಬೆಳಗು... ರಾತ್ರಿ... ಮಧ್ಯೆ ಅನಾವಶ್ಯಕ ಕಿರಿಕಿರಿಗಳಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು.

      ತೀರ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾದಂತಹ ಶಾಂತತೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಮಾತು ಅಸಲಿಗೆ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ತೀರ ಯಾವಾಗಲಾದರೊಮ್ಮೆ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮೊದಲೆರಡು ದಿನ ಹಾಡು ಗುನುಗಿಸಿದ್ದೆ ಅನ್ನೋದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಕೊನೆಕೊನೆಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಯೋಚನೆಗಳೂ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದವು. ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹದೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧವೇ ಕಡಿದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಫೀಲಿಂಗ್ ಆರ೦ಭಗೊಳ್ಳುವ ಅಪರೂಪದ ಕ್ಷಣ ಆಗ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ಮಾತಂತೂ ನಿಂತು ಹೋಗಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮೌನವಾಗಿ ಸ್ಥಮ್ಭಿಸಿಬಿದುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲ ಯೋಚನೆಗಳಿಂದ ಚಿಂತೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹರಿಯಲು ಬಿಟ್ಟು ತುಂಬು ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಕುಳಿತುಬಿಡೋದೇ ಧ್ಯಾನ ಅಲ್ಲವಾ... ? ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವ ಅರಿವೂ ಇಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ಗಂಟೆಗಳು ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ತೀರ ನಿಸರ್ಗ ಸಹಜ ಬಾಧೆಗಳನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿದರೆ ಮತ್ತಾವ ಸಂವೇದನೆಗಳೂ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವುದನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾದತೊದಗಿದ್ದವು. ನಿಶಬ್ದ.. ಸಂಗೀತ.. ಶಾಂತಿ... ಓದು.. ಮೌನದಲ್ಲೇ ನಿದ್ದೆ.. ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ಮೌನ.... ಇನೇನು ಬೇಕು.. ಆದರೆ ಹಾಗೊಂದು ಅಪರೂಪದ ಕ್ಷಣಗಣನೆಯ ಹಂತವನ್ನು ನಾನು ತಲುಪುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆ ಏಕಾಂತ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಬಹುಶ: ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ಅನುಭವಗಳೂ ಆಗಬಹುದೇನೋ. ಆದರೆ ನಾವು ಯಾವ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಏಕಾಂತ ಕಳೆಯುತ್ತೇವೆಯೋ ಅದರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದೂ ಅಷ್ಟೆ ಸತ್ಯ.

ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಗಂಡ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟೊ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ವಾಪಸ್ಸು ಮಗು ಬರುವವರೆಗೆ ಅದ್ಭುತ ಏಕಾಂತ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಲಭ್ಯ. ನಮ್ಮಲ್ಲೊಂದು ಗಮ್ಯವಿದ್ದರೆ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ಏಕಾಂತ ನಿಜಕ್ಕೂ ತುಂಬಾ ದಿವ್ಯ ಅನುಭವವೇ. ಆದರೆ ಏಕಾಂತ ಕೆಲವೊಬ್ಬರಿಗೆ ಹಿಂಸೆಯಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಗುವುದೂ ಇದ್ದೇಇದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ಏಕಾಂತವೇ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇಡ ಎನ್ನಿಸಿಬಿಡಲೂ ಬಹುದು. ನಮ್ಮ ಬಗೆಗೆ ನಾವೇನು ಎಂದು ಆತ್ಮ ವಿಮರ್ಶೆಗೆ ಬಹುಶ: ಏಕಾಂತದಷ್ಟು ಸೂಕ್ತ ಸಮಯ ಬೇರೊಂದಿಲ್ಲವೇನೋ...? ಆದರೆ ಮನಸ್ಸೆ ಗೊಬ್ಬರದ ಗುಂಡಿಯಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡವರಿಗೆ ಏಕಾಂತ ಖಂಡಿತಕ್ಕೂ ದೆವ್ವದ ಕಾರ್ಖಾನೆ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ.

Monday, September 2, 2013

ಕುಡಿತವನ್ನು ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿಸುವ ಯೋಜನೆಯೇ...?

         ಬೆಳಿಗ್ಗೆದ್ದರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸ್ಕೂಲು, ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಂತ ನೌಕರಿಗೆ ಹೊರಡುವ ತಯಾರಿ, ಕಟ್ಟಬೇಕಾದ ಕರೆಂಟು, ಸಿಲೆಂಡರ್ರು ಬಿಲ್ಲು,  ಹಾಲು ಬಂದಿಲ್ಲ, ನೀರು ಸರಬರಾಜಿಲ್ಲ, ಅಸ್ಪತ್ರೆಯಲಿರುವ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಡಬ್ಬಿ, ಹಿಂದಿನ ದಿನ ರುಬ್ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಇವತ್ತಿಗೆ ದೋಸೆ ಇಲ್ಲ, ನಾಳೆಯಿಂದ ಆಟೋ ಮುಷ್ಕರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡು, ಈ ಮಧ್ಯೆ ಕರೆಂಟು ಖೋತಾದಿಂದ ಆಫೀಸು ದಿರಿಸು ಇಸ್ತ್ರೀಯಾಗಿಲ್ಲ, ಮಗಳ ಶೂ ಪಾಲಿಶ್ ಇಲ್ಲ.. ಅಕಾಲಿಕ ಪೀರಿಯೆಡ್ಡಿನಿಂದಾಗಿ ರಾತ್ರಿ ಸಾಕಾಗದ ನಿದ್ರೆ, ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕಿನ ಕಿರಿಕಿಗೆ ಮೈಗ್ರೇನ್‍ನ ಕಾಟ ತಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ... ಹೀಗೆ ಹಲವು ದೈನಂದಿನ ಜೀವನ ವಿಧಾನದೊಂದಿಗೆ ನೌಕರಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಸವಾಲುಗಳು, ಈ ಮಧ್ಯೆ ಮನೆಯ ಸರ್ವ ಸಾರಥ್ಯಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಸ್ವಂತಿಕೆಯ ಹೆಸರು, ಹಣ ಎರಡನ್ನೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಪುರುಷನೊಂದಿಗೆ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಾ ಮನೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದಿನಾ ರಾತ್ರಿ-ಹಗಲೂ ನೀವು ಕುಳಿತು ಸಮಾನವಾಗಿ ಕಂಠ ತನಕ ಕುಡಿರವ್ವ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಅಖಿಲೇಶ್ವರಿಯವರೇ ನಮ್ಮದು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕುಂಟುಂಬ ಆಧಾರಿತ ಸಮಾಜ ಪದ್ಧತಿ ಎನ್ನುವುದನ್ನೇಕೆ ಮರೆತಿರಿ..?
             ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯ ತಯಾರಿಸುವ, ಮತ್ತದನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕುಡಿಸಿ ಬೆಳೆಸುವ ಪ್ರಮಾಣ ಭಾರತದ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದಾರೆ.. ಗೊತ್ತೇ ಶೇ. 0.03 ಕೂಡಾ ದಾಟುವುದಿಲ್ಲ. (ನಾನು ಸಂದರ್ಶಿಸಿದ ಅಪ್ಪಟ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆಯರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯ ತಯಾರಿಸಿದರೂ ಕುಡಿಯಲು ಸ್ವತ: ಒಪ್ಪದ ದೃಷ್ಟಾಂತ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ ಇವೆ.) ಅದ್ಯಾವ ಸಾವಿರಗಟಲೇ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳು ಹೀಗೆ ಸಮಾನಾಂತರ ಹೆಂಡದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆಚರಿಸುತ್ತಿವೆ ತಿಳಿಸ್ತಿರಾ..? ಅಧಿಕೃತ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಾವಿರ ದಾಟುವುದಿಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿರಲಿ. (ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾ ವಿಭೀನ್ನ ಜನಜೀವನ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯ ಸುರಿವ ನನಗೆ ಎಲ್ಲೂ ಹೆಂಡದ ಬಲದಿಂದಲೇ ಸಾಮೂಹಿಕ ಆನಂದಕ್ಕೀಡಾಗುತ್ತಿರುವ ಅಂಶ ಎದ್ದು ಕಂಡಿಲ್ಲ. ಸಾಮೂಹಿಕ ಕುಡಿತ ಎನ್ನುವದು ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕಡೆಯಲ್ಲಿದೆ ಅಷ್ಟೆ) 
         ಯಾಕೆ ಈಗಾಗಲೇ ದೇಶಾದ್ಯಂತ 2-3 ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಕುಡಿದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಕೊಲೆಯಂತಹ ಅಪರಾಧಗಳು ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು ಸಾಕಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವೆ..? ಹೆಚ್ಚಿನ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಕುಡಿದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಸಹಭಾಗಿತ್ವದಲ್ಲಿಯೇ ಅನೈತಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳ ಅಪರಾಧಗಳು ಜಾರಿಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕುಡಿತದ ಬೆಂಬಲಿಂದಿಂದಾಗಿ ಆದ ಕ್ರೈಂ ರೇಟು ಶೇ. 63. ಎನ್ನುವುದು ನಿಮ್ಮ ಗಮನದಲ್ಲೇನಾದರೂ ಇದೆಯಾ ಅಥವಾ ಸಮಾನತೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಅದೂ ನಿಮಗೆ ಸಮ್ಮತವಾ..?
         ಹೆಚ್ಚಿನಂಶ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ರುಚಿ ತೋರಿಸುವ, ಜೊತೆಗೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಕುಡಿವ, ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಕುಡುಕರನ್ನಾಗಿಸುವ ಕುಟುಂಬದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ನಿಮ್ಮದೂ ಸೇರಿದರೂ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಶೇ. 0.01 ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕುಡಿತ ಎನ್ನುವುದು ಸಾಮೂಹಿಕ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಗೂ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ಕುಡಿಯಲು (ಗಂಡಸರಂತೆ) ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ನೀವು ಹತ್ತು ತೋರಿಸಿದರೆ, ಬೇಡವೇ ಬೇಡ ಎನ್ನುವ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನೇ ನಾನು ಲಕ್ಷದ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ. ಹದ ತಪ್ಪಿದಂತೆ ಹವಾಮಾನ ವೈಪರಿತ್ಯ ಅನುಭವಿಸುವ ರಷ್ಯಾದಿಂದ ಅಂಟಾರ್ಟಿಕಾ ಗಡಿಯವರೆಗಿನ ಯಾವ ಭಾಗದಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆಯರ ಕುಡಿತದ ಒಲವಿರುವ ಶೇ.ಪ್ರಮಾಣ 6.6 ಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಇಲ್ಲ ಅದೂ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳಲು. ಅಂಥಾದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹವಾಮಾನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗೇ ಇಲ್ಲದ ಕುಡಿತಕ್ಕೆ ಸಮಾನತೆ ಬಯಸುವ ನಿಮಗೆ ಯಾವ ಕೋನದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆ ಕುಡಿದು ಮುಂದೆ ಬರಬಹುದು ಎನ್ನಿಸಿದ್ದು..? ( ಒಮ್ಮೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅ0ತರ್ಜಾಲವನ್ನೂ ಗೂಗಲಿಸಿ ನೋಡಿ ಬೇಕಿದ್ದರೆ )
           ಅಸಲಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಪಿಡುಗಾಗಿರುವ ಕುಡಿತವನ್ನೆ ಬಹಿಶ್ಕರಿಸಿ ಪುರುಷರನ್ನೂ ಅದರಿ0ದ ಹೊರತರುವ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಇಂಬುಕೊಡುವ ಬದಲಾಗಿ, ಮಹಿಳೆಯರನ್ನೂ ಕುಡಿತಕ್ಕೆಳಸಿ ಹಾಳು ಮಾಡುವ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ, ಬರೆದಿರುವ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ಆಧಾರಗಳಿದ್ದರೆ ಬನ್ನಿ ಬಹಿರಂಗ ಚರ್ಚೆಗೆ. ಯಾವ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಕುಡಿತದ ಸಮಾನತೆಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಬೆಂಬಲ ಇದೆ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲ, ಯಾವ್ಯಾವ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳು ಹೇಗೆ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿವೆ ಎಂದು. ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಬದಲಾವಣೆಯ ಈ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನೀವು ತಿಳಿದಂತೆ ಈಗಲೂ ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದೀರಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಬರಹದ ಧಾಟಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಸ್ವತ: ನೀವಿನ್ನೂ ಎರಡು ದಶಕದಿಂದಿಚೇಗೆ ಬೆಳೆದೇ ಇಲ್ಲ.
         ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತಾಲಿಬಾನ್‍ಗೆ ಹೋಲಿಸುವ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಅತಿಥಿಗೆ ಮದ್ಯವನ್ನು ಅಹಾರದೊಂದಿಗೆ ಪೂರೈಸುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಾ..? ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಹಿತೈಸಿಗಳ/ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕೂತು ಕುಡಿಯಿರಿ, ನನಗೂ ಕುಡಿಯಲು ಹೆಂಡ ಕೊಟ್ಟು ಸತ್ಕರಿಸಿ ಎಂದು ಕೋರಿದ್ದೀರಾ..? ಇಲ್ಲ ಎಂದಾದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಕುಡಿತದಲ್ಲಿ ಸಮಾನತೆಗಾಗಿ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೀಕರಣ, ಮೇಲ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಾಮೂಹಿಕ ಕುಡಿತ, ಕೆಳವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇದು ಅಸಮಾನತೆ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ನಿಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತಗಳಿಂದ ಮೊದಲು ಹೊರಬಂದು ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಕುಡಿತ ಎಷ್ಟು ಅವಶ್ಯಕ ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೂ ಪುರುಷರಷ್ಟೆ ದಿನವೂ ಸಮಾನ ಕ್ವಾಂಟಿಟಿ ಕುಡಿತ ಇರಬೇಕಾ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಿ. 
           ಕಾರಣ ತಾವು ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದೇನೆ, ಸಮಾನತೆ ಸಾಧಿಸಿದ್ದೇವೆ(?) ಎಂದು ನಂಬಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರು ಬೀಡುಬೀಸಾಗಿ ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಮುಂದಾಗಿ ಕುಡಿತ, ಪುರುಷ ನಗ್ನ ನೃತ್ಯ, ಸೀಗರೇಟು ಸೇವನೆ, ಗುಂಪು ಕುಡಿತ, ಸಾಮೂಹಿಕ ಸೆಕ್ಸ್.. ಹೀಗೆ ಇರುವ ಜಗತ್ತಿನ ಅಷ್ಟೂ ಅಪಸವ್ಯಗಳಿಗೂ ಈಡಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ ಅದು ಅತಿ ಸಮಾನತೆಯಾಯಿತು ಅವರನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಕರೆಸೋಣ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಡ್ತಿರಾ..? ( ನಮ್ಮ ಪುಣ್ಯ, ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೆ ಮುಂದು ವರೆದಿದ್ದರೂ ಇಂಥಹ ಅಪಸವ್ಯಗಳಿಗೆ ಈಡಾದವರ ಮನಸ್ಥಿತಿಯವರ ಸಂಖ್ಯೆ ತುಂಬ ಕಡಿಮೆ)
             ಈ ಲೇಖನದ ವಿಷಯಕ್ಕೂ, ಕಾನೂನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಬಂಧಿಸದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಎಳೆತರುವ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಜಾತಿಯಾಧಾರಿತ ಮಾಡ ಹೊರಟಿರುವ, ಕುಡಿತದ ಮೂಲಕ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ(?)ಯನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸುವ ನಿಮ್ಮ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಯೋಚನೆಗೆ ಅವಾರ್ಡು ಕೊಡಬೇಕು. (ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಮಹಿಳಾ ಪ್ರಧಾನ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿರುವ ಗುಜರಾತಿನ ಕೆಲ ಭಾಗಗಳು, ಉತ್ತರಾಖಂಡ/ಹಿಮಾಚಲದ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರದ್ದೇ ದರ್ಬಾರು ನಡೆಯುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸೋಣ....? ) ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕುಡಿಯಬೇಕು ಅಥವಾ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಯಾರು ಕುಡಿಯಬಾರದು ಎನ್ನುವ ವಿಷಯ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೀಕರಣದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೇಗಾಗುತ್ತದೆ..? ಅಸಲಿಗೆ ಕುಡಿತ ಎನ್ನುವುದೇ ಸಂಸ್ಕಾರಯುತ ಕುಟುಂಬದ ಅಧ:ಪತನದ ಪರಮಾವಧಿಯ ಅಸ್ತ್ರ. ( ಕುಟುಂಬ ಪೂರ್ತಿ ಸಮಾನತೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕುಡಿದು ಉದ್ಧಾರವಾದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಉದಾ. ತೋರಿಸಿ. ಹಾಳಾದ ಸಾವಿರ ಉದಾ. ನಾನು ಕೊಡಬಲ್ಲೆ)
          ಯಾವ ಜಾತಿಯೇ ಆಗಿರಲಿ ಕುಡಿಯುವುದನ್ನು ಪುರುಷ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಬಂಧಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣೀಕರಣ ಎಂದು ಎಲ್ಲೋ ಬಂದೂಕು, ಇಟ್ಟು ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸುವ ನಿಮಗೆ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಜಾತಿವಾರು ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾತರು ಎಂದು ಗೊತ್ತೆ..? ಅಷ್ಟಿದ್ದಾಗಲೂ ಅವರೇ ನೈತಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಟ್ಟು ಪಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಕುಡಿತಕ್ಕೆ ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬಾಯಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ನಿಮಗೆ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ/ಸಂಜೆ ಮಹಿಳೆಯರೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಕಂಠ ತನಕ ಕುಡಿದು ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡಬೇಕಿರುವ ಘನಕಾರ್ಯವಾದರೂ ಯಾವುದು.. ತಿಳಿಸುತ್ತಿರಾ..? 
         ಮಾವ- ಸೊಸೆ ಸೇರಿ ಕುಡಿಯುವುದು, ಮಗು ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಹೆಂಡ ತಂದು ಕೊಡುವುದು, ಸಹೋದರಿಯರಿಗೆ ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರೇ ಹೆಂಡ ಕುಡಿಸುವುದು (ಸಹೋದರಿಯರ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಪ್ರಾಣ ಕೊಟ್ಟು ನಿಲ್ಲುವ ಪದ್ಧತಿ..ಹೆಂಡದ ಬಾಟಲಿಯಲ್ಲ.. ಅಖಿಲೇಶ್ವರಿ.. ರಾಖಿ ಕಟ್ಟುವ ಹೆಣ್ಣು ಸಹೋದರನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾಣಿಕೆಯ ಖುಷಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾಳೆ ವಿನ: ಬಾಟಲಿ ಕೊಡಲಿ ಎಂದಲ್ಲ) ಯಾರ್ರಿ ಇಂಥಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ..? 
            ನಿಮ್ಮಂತೆ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲಿಗೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾಜಿಕ ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುವುದು ನಮ್ಮದೇ ಮನೆಯ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳೆ.. ಅಸಲಿಗೆ ನೀವು ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಸಮಾನತೆಯ ಲೇಪ ಅ0ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಲ್ಲಾ... ನಿಮ್ಮದೇ ಮನೆಯ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ದಿನವೂ ಕುಡಿದು ಸ್ಕೂಲು/ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರಾ..? ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರೆ " ಒಂದು ಕ್ವಾರ್ಟರು ಬ್ರಾಂಡಿ ಕುಡಿದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗು ಮಗಳೇ.." ಎಂದು ಕಳಿಸುವ ಹುಂಬತನಕ್ಕೆ ನೀವು ಇಳಿಯಬಲ್ಲಿರಾ..?
ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರದ್ದೋ ಬಂದೂಕು, ಎಲ್ಲೋ ಗುರಿ, ಇನೇಲ್ಲೋ ಕಣ್ಣಿರಿಸಿ ಬರೆಯಬೇಡಿ ದಯವಿಟ್ಟು.